پاداش امانتداری (قرآن)برخورداری ازنعمات بهشتی وجاودانگی در بهشت، پاداش امانتداری انبیاء و مؤمنان است. ۱ - بهشت۱. برخورداری یوسف علیه‌السّلام از پاداش الهی در آخرت در پرتو امانتداری: «قال اجعلنی علی خزائن الار ض انی حفیظ علیم: (یوسف) گفت: «مرا سرپرست خزائن سرزمین (مصر) قرار ده، که نگهدارنده و آگاهم! » » «وکذلک مکنا لیوسف فی الار ض یتبوا منها حیث یشاء نصیب بر حمتنا من نشاء ولا نضیع اجر المحسنین: و این گونه ما به یوسف در سرزمین (مصر) قدرت دادیم، که هر جا می‌خواست در آن منزل می‌گزید (و تصرف می‌کرد)! ما رحمت خود را به هر کس بخواهیم (و شایسته بدانیم) میبخشیم؛ و پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌کنیم! » «ولاجر الآخر ة خیر للذین آمنوا وکانوا یتقون: (اما) پاداش آخرت، برای کسانی که ایمان آورده و پرهیزگاری داشتند، بهتر است! » ۲. جاودانگی در بهشت ، پاداش امانتداری مؤمنان: «قد افلح المؤمنون: مؤمنان رستگار شدند؛»«والذین هم لاماناتهم وعهدهم ر اعون: و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‌کنند؛» «اولـئک هم الوار ثون: (آری،) آنها وارثانند! » «الذین یر ثون الفر دوس هم فیها خالدون: (وارثانی) که بهشت برین را ارث می‌برند، و جاودانه در آن خواهند ماند! » ۲ - تکریمتکریم نمازگزاران امانتدار در بهشت از سوی خداوند: الف) «الا المصلین: مگر نمازگزاران،»(مگر نمازگزاران )) (الا المصلین ). ((همان نمازگزارانى که نمازهاى خود را تداوم مى بخشند)) (الذین هم على صلاتهم دائمون ).این نخستین ویژگى آنهاست که ارتباط مستمر با درگاه پروردگار متعال دارند، و این ارتباط از طریق نماز تاءمین مى گردد، نمازى که انسان را از فحشاء و منکر باز مى دارد، نمازى که روح و جان انسان را پرورش مى دهد، و او را همواره به یاد خدا مى دارد، و این توجه مستمر مانع از غفلت و غرور، و فرو رفتن در دریاى شهوات ، و اسارت در چنگال شیطان و هوای نفس مى شود.بدیهى است منظور از مداومت بر نماز این نیست که همیشه در حال نماز باشند، بلکه منظور این است در اوقات معین نماز را انجام مى دهند. ب) «والذین هم لاماناتهم وعهدهم ر اعون: و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‌کنند»پایبند بودن به تعهدات و حفظ و اداى امانات از مهمترین پایه هاى نظام اجتماعى بشر است و بدون آنها هرج و مرج در سرتاسر جامعه به وجود خواهد آمد، به همین دلیل حتى افراد و ملتهائى که اعتقاد الهى و مذهبى نیز ندارند براى مصون ماندن از این هرج و مرج اجتماعى ناشى از خیانت در عهد و امانت ، خود را موظف به انجام این دو برنامه - لااقل در مسائل کلى اجتماعى - مى دانند. ج) «اولـئک فی جنات مکر مون: آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‌شوند.» کلمه ((اولئک )) اشاره است به ((المصلین ))، و اگر کلمه ((جنات )) را نکره و بدون الف و لام آورده براى بزرگداشت آن جنات است ، و جمله ((فىجنات )) خبر، و جمله ((مکرمون )) خبر بعد از خبر است ، و یا جمله ((فى جنات )) ظرف است براى ((مکرمون )). بنابر احتمال اول معنا چنین مى شود: ((ایشان در بهشتهایند و محترمند))، و بنا بر احتمال دوم چنین مى شود: ((ایشان در بهشتها محترمند)). در تفسیر قمى روایت ابى الجارود از ابو جعفر (علیه السلام ) آمده که فرمود: سپس با جمله ((الا المصلین )) نمازگزاران را استثنا کرد و آنان را به بهترین اعمالشان که همان مداومت در نماز است ستوده ،در حقیقت این دو تعبیر (((جنات )) و ((مکرمون ))) اشاره به نعمتهاى مادى و معنوى است که شامل حال نمازگزاران است . ۳ - پانویس۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۳۴، برگرفته از مقاله «پاداش امانتداری». مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۱۱۷، برگرفته از مقاله «پاداش امانتداری». |